Krzem jest drugim najliczniej występującym pierwiastkiem na planecie i trzecim najliczniej występującym pierwiastkiem śladowym w ludzkim ciele. Występuje także w roślinach i organizmach zwierzęcych oraz w wodzie. Stanowi około 27,7% masy skorupy ziemskiej, po pierwszym najobficiej występującym pierwiastku na Ziemi, tlenie. Krzem w naturze prawie nigdy nie jest obecny w postaci wolnej, a jedynie w stanie związanym – w formie krzemianów lub tworzy wiązania z tlenem i obecny jest pod postacią dwutlenku krzemu, znanego powszechnie pod nazwą ‘krzemionka’.
Chociaż krzem obecny jest w wielu spożywanych na co dzień produktach, jak np. woda mineralna, warzywa, skórki owoców, ziarna zbóż, czy chociażby mięso, bardzo często obserwowane są jego niedobory.
Dzienne zapotrzebowanie na ten pierwiastek mieści się w granicach 20-50 mg. Tymczasem okazuje się, że średnio pokrywamy zaledwie 1/5 tej normy, a dodatkowo spora część krzemu przyjmowanego z dietą ulega wydalaniu wraz z moczem.
Rola krzemu w organizmie jest szeroko opisywana. Do jego najważniejszych funkcji należą:
– udział w tworzeniu kośćca
– udział w biosyntezie kolagenu, podstawowego składnika tkanki łącznej
– wzmacnianie i uelastycznianie ścian naczyń krwionośnych
– zmniejszanie przepuszczalności naczyń włosowatych
– przyspieszenie procesów gojenia
– działanie sebostatyczne
– wzmacnianie włosów i paznokci
